Cuando me vaya de Roma,
¿quién se acordará de mí?
Pregunten al gato,
pregunten al perro
y al roto zapato.
Al farol perdido,
al caballo muerto
y al balcón herido.
Al viento que pasa,
al portón oscuro
que no tiene casa.
Y al agua corriente
que escribe mi nombre
debajo del puente.
Cuando me vaya de Roma
pregunten a ellos por mí.
A min gustoume este poema porque o ano anterior coa profe Celia limos unhas poesías e entre elas estaba "Cuando me vaya de Roma".
Saúl
Saúl
Saúl, grazas por compartir connosco este poema que tanto te gusta. Grazas a Celia tamén por achegarte a Rafael Alberti e deixar esta pegada en ti.
ResponderEliminarRafael Alberti foi un dos máis destacados poetas da Xeración do 27 (¡a investigar!...jejeje...) e ademais de escritor foi tamén pintor. E se lembrades o que falamos na clase sobre os premios Nobel, contarvos que tamén existiu o Premio Lenin da Paz, e Alberti foi galardoado con el en 1964.
ResponderEliminarBoa elección, Saúl
Rafael Alberti!! que poemas máis fermosos ten. Encántame como os recita.
ResponderEliminarCanto estades aprendendo!!